Vandaag heb ik Jannie Regnerus meegemaakt (bij Boeken) die van alles meemaakte, maar dat vond ze weerspiegeld in de dingen om haar heen. Ook heb ik nog zitten lezen in een boek van Grunberg, Fantoompijn. Ik maak vaak mee tegenwoordig dat ik teveel geld uitgeef, zo voelt dat maar zo wordt het ook weerspiegeld om je heen, zoiets. In werkelijkheid krijg je gewoon niet zo veel betaald voor wat je doet, of dat nu boeken schrijven of lesgeven is, van jezelf of van je naasten, maar die werkelijkheid heb ik al naar mijn hand gezet toen ik ooit besloot om mijn leven aan boeken te wijden. Zozeer zijn al die mensen mijn naasten, niet alleen Jannie Regnerus maar ook mijn geliefde en Arnon Grunberg. Dat alles onder het mom van 'Stel, je maakt iets van je leven', dat je leven net een roman lijkt, of dat die roman net het ware leven lijkt.
De werkelijkheid verandert altijd al, maar hij is vandaag anders veranderd dan anders. Ik zal nu nooit meer zomaar 'De speler' van Dostojevski kunnen lezen zonder daarbij meteen te denken aan 'Fantoompijn' van Grunberg. Of ik zal nooit meer een zalm in de pan kunnen zien spetteren zonder daarbij meteen te denken aan het hart van Jannie Regnerus. En bij de zwarte moerbeibessen denken we aan de dochters van Minyas die hun vingers prikken bij het spinnen van de wol. Het bloed kruipt in de verhalen waar het niet gaan kan.
