Jij vlek

Hallo, ik wil je niet beledigen, maar vind je het goed als ik voor jou bid? Het is zeker niet mijn bedoeling je te beledigen. Maar ik zou het graag doen. Al verschillende keren heb ik meegemaakt dat het hielp. De vlek werd kleiner. Ook al eens is bij iemand de vlek helemaal verdwenen. Maar het kan ook dat de vlek niet helemaal verdwijnt, maar wel een stuk kleiner wordt. Here Jezus, help deze vrouw met haar kleurverandering en zorg dat de vlek kleiner wordt of helemaal verdwijnt. U heeft er macht over en ik vraag u om iets te doen aan de vlek, hem kleiner maken of helemaal laten verdwijnen. Dank je wel mevrouw dat ik dit voor u mocht doen.

q

Stemmen

Gisteren kwam mijn pianostemmer op bezoek. Toevallig las ik net een passage in een boek waar het over het stemmen van een orkest ging. Dit stemmen gebruikte de schrijver, Francis Spufford, als metafoor voor de communistische afstemming van de productie in verschillende fabrieken ten tijde van Chroesjtsjov. Het bekende boek gaat over de hoopvolle verwachting in die tijd dat de Russen de Amerikanen op het gebied van welvaart zouden inhalen. Ondanks alle overeenkomsten met het kapitalisme nam Chroesjtsjov afstand van het kapitalisme, waarin de productie werd uitgeleverd aan onnodige verspilling.

Ik vertelde mijn stemmer over deze passage. Hij glimlachte en zei dat hij volgend jaar liefst de afzonderlijke tonen van de piano wilde afstellen. Afstellen klinkt al iets meer in de richting van het communisme zoals wij dat meestal zien, africhten bijna, disciplinering.

Nog een stap verder en je zou de toepassing van deze muzikale metafoor, het stemmen, kunnen zien als model van collectieve levenskunst. Er zou dan geen tegenstelling meer zijn tussen materie en ideologie. Iedereen zingt zijn eigen lied, maar het resultaat is een koor waarin iedere stem opgaat. De ideologie is het gezang dat in en door de productie wordt voortgebracht.

Het is uiteraard ook mogelijk om het op het individu gerichte kapitalisme volgens dezelfde lijnen te herinterpreteren als collectieve zang. Misschien zijn de media de plaats waar die zang het beste kan worden gehoord. Dan zou ook deze blog niet meer dan een klein fragment zijn, een stem in een groter geheel dat u, aandachtig luisteraar, niet anders kunt dan voortdurend horen.

Parallel

Het mooie van een parallel is dat de lijnen worden samengehouden door de ruimte ertussen. Maar diezelfde ruimte houdt de lijnen ook uit elkaar.

Ik liep in een halve cirkel van Ede naar Wageningen. Zo dacht ik de drukte van 5 mei te kunnen mijden. Aanvankelijk wilde ik met de bus van Arnhem naar Heveadorp. Maar die bus zat stampvol met jongeren met bestemming Wageningen. Daarom wijzigde ik mijn plan en stapte in Ede met licht gemoed uit de massa's die instapten in de pendelbussen naar Wageningen.

Echter, mijn bestemming was uiteindelijk ook Wageningen. En zo liep ik dan als enige over de Wageningseberg. Ver onder me liep het fietspad met opnieuw de massa's jongeren. Op een gegeven moment cirkelden boven mijn hoofd ronkende oude vliegtuigen. Er ontstond een bevrijdingssfeer.

Maar de sfeer raakte me niet echt. We vormden samen een parallel, het bevrijdingsfeest en ik. In Wageningen zelf was het nog gekker. Ik liep dwars door de feestende massa naar het busstation. De bus terug naar Arnhem was schaars bezet.

Was er niet ook nog sprake van een andere parallel? Hadden de feestende jongeren niet ook te maken met de bevrijding als historische gebeurtenis? Juist doordat ze aan die gebeurtenis niet leken te denken? En het verband tussen de bevrijding en de oorlog, symboliseerden dat niet de vliegtuigen met hun vrolijke dreiging? Of moest ik dat ook zien als een parallel? De herrie van de vliegtuigen zou in dat geval de feestvierders verhinderen terug te denken aan de traumatische gebeurtenissen die vlak achter hen lagen.

Zo fantaseerde ik maar wat, ongetwijfeld geïnspireerd door de lange wandelroute. En door de filosofie van met name Plato en Heidegger, waarbij het zijnde ons verbindt met ons zijn maar ons ook dompelt in de vergetenheid van dat zijn.

Ja, zeker

'We zijn er geweest, vandaag, want het moest zo langzamerhand.'
'Had je de illusie dat je er nog onderuit kon komen, die rente?'
'Ook dan nog is het slim te weten hoe die gigantische lening in elkaar zit.'
'Daar vangen ze wel een behoorlijk bedrag mee, met die opheldering.'
'We hebben er uren en uren gezeten. Die mensen zijn hun geld waard.'
'Jazeker, zal wel. En nu kunnen jullie nooit meer weg?'
'Ook dat viel reuze mee. We konden nog overstappen naar een annuïteitsversie.'
'Zodat je hetzelfde moet betalen.'
'Maar nu zien we elk jaar het resterende bedrag slinken, en we kunnen op een gegeven moment verkopen.'
'Dat schijnt eigen te zijn aan bezit, dan zal dat voor huizen ook opgaan.'
'Veel indirecter. Je stortte geld in een soort fonds dat weer verbonden was met een levensverzekering.'
'Zodat de bank er nog bij kan wanneer een van jullie sterft.'
'Ja, het gaat om ingrijpende dingen met machtige partijen.'
'En je levert je uit aan een deskundige omdat je het niet overziet. Een stem die je als de donder verschrikt.'
'In de gedaante van een aziaat met de naam van mijn neef die voortdurend kopietjes maakt en door sites klikt.'
'Was het een levensles?'
'We hebben het overleefd, en uiteindelijk worden we er rijker van.'
'Je schuld wordt minder gigantisch.'
'Jazeker.'