Daartoe was ik ook al in staat gebleken. Sterker nog, wij allemaal. Het is een van de inzichten van de renaissance (Montaigne, Rabelais) dat teruggevoerd wordt op de oudheid. Juist als je voor alles en nog wat bang bent kun je besluiten dat je de dag wil plukken.
Precies deze reflex zal ervoor zorgen dat de mensheid dat wil doen wat volgens de ondergangstheoreticus juist niet meer zal kunnen. Bijvoorbeeld shoppen.
Al drie keer had ik mezelf ervan overtuigd dat ik geen nieuwe schoenen nodig had. En als ik ze al nodig had, dan zeker geen bruine. En als ik al zwarte wilde, dan geen klassieke. Dus ging ik, voor de zoveelste keer, naar de schoenenwinkel. Een oudere man met humor (foutfout) hielp me. Steeds moest ik schoenen afwijzen tegen zijn humor in.
'Ik ga ze bijna kopen om u een plezier te doen.'
'Daar zou ik niet op tegen zijn.'
Ik heb de dag laten hangen en sloop door de veelkoppige menigte weg.
Ja jongens, de aarde redden is niet alleen maar leuk.
Je moet samen met je vrouw schoenen kopen. Dan kan je de verkoper op afstand houden en als de wereld ter plekke vergaat heb je een geliefde om vast te houden.
BeantwoordenVerwijderen