Twee jongens op een fiets reden over de stoep. 'Hallo!' riepen ze naar de snel opzijspringende oudere vrouwen. Bij de Hema liep er een langs de rookworsten. Hij liep er vrolijk mee naar buiten zonder te betalen en sprong weer achterop.
Kwaadheid en angst groeiden. Bij het stationnetje aangekomen zag ik dat ze met mijn trein moesten. Ai.
Maar wacht eens, had ik niet gewoon mijn fiets bij die jongen voor de Hema neergezet? Had ik niet achter die andere jongen door de Hema gewandeld?
Op het perron zag ik mezelf staan kijken of ze inderdaad meegingen. Kwaad, bang, nu ook al nieuwsgierig. En nu trots en verwonderd dat de jongens - na mij dan - de helden van dit stukje zijn.
Nu nog mezelf tegenhouden om er geen column van te maken, een maatschappelijke analyse over provocatie en criminaliteit. Snel stoppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten