De leerpsycholoog vertelde over een jongen (denkbeeldige jongen) die na de wekker verder sliep. Een dag later zette hij de wekker uit toen hij wakker werd. Nog weer een dag later zette hij de wekker bij de deur zodat hij hem niet kon uitzetten. Hij gooide een schoen naar de wekker zodat hij uitging en sliep verder.
Zo paste deze (denkbeeldige) jongen in het model van Kolb waarin je blijft experimenteren om te leren. Een stabiel leerproces is een proces waarin niets gebeurt en de effecten dus ook hetzelfde zullen zijn als voorheen. Maar omdat er om je heen van alles blijft gebeuren, gebeurt er ook iets met jou en zul je dus blijven leren. En omgekeerd: leren is dat er van alles om je heen gebeurt. Zelfs je uitschakeling kan nog worden geïnterpreteerd als logisch samenhangende reactie, als leerervaring.
De logica waarbinnen de doorslapende (denkbeeldige) jongen blijft is dwingend en progressief. Zelfs als we opzichtig elke prikkel kaltstellen en onder het dekbed blijven liggen, liggen we nog te oefenen en te veranderen.
De dode: hij is op zijn muil gevallen. Hij zal er weer sterker uitkomen. Je kunt niet anders dan zo denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten