Soms staat er een nieuwe De Botton op. Jules Evans is er zo een, en hij stond op.
Maar voor hij opstond, viel hij.
En misschien nog belangrijker: hij bleef liggen.
Hij moest wel, na die crash.
En misschien nog belangrijker: zijn ultieme ervaring ging weer voorbij.
Daarna werd het hard oefenen voor geluk, het bekende verhaal.
Hoe belangrijk is dit alles uiteindelijk?
Dat je ook nog een loser moet kunnen zijn, zoals vandaag weer wordt beweerd?
Dit is een moet kunnen achteraf. Zoals wijsheid achteraf de minste wijsheid is, maar beter als nul wijsheid. Winnen met verliezen is een evolutionair overlevingsmechanisme, wie niet wint met verliezen gaat verloren.
BeantwoordenVerwijderen