De organisatie had zich klantgericht opgesteld en een flink aantal vrijwilligers zo gek gekregen dat ze in de brandende zon bij de kunstwerken gingen zitten om de bezoekers bij te staan met uitleg. Een vrouw van middelbare leeftijd sprak me aan. Het was duidelijk dat ze me graag uitleg gaf over het houten huis, opgericht met balken zonder opvulling.
De balken, legde ze uit, waren zo geplaatst dat met wat zoekwerk de symbolen van de wereldreligies zichtbaar waren. Het Christendom was vertegenwoordigd door de Jacobsschelp. Binnen in het huis stond een stalen constructie met een pijp, een oven. 'De oven moet gevoerd worden', legde de gids uit. Elke zondag gaat een balk van de constructie de oven in en zo blijkt dat het kunstwerk eindig is.
De kunstenaar heette Alphons ter Avest. Die naam lokte, in combinatie met het kunstwerk, mijn associatiedrift op. Ha, zei ik, Avest, een anagram van Vesta, de Romeinse godin van het haardvuur, hoe passend! De vrouw lachte een beetje, enigszins verwonderd. En bij dat haardvuur, dat altijd gaande moest worden gehouden, zaten de Vestaalse maagden! Nee, zei de vrouw, ik kan niet voor de andere vrouw spreken, maar maagden zijn we allang niet meer.
Ik liet me niet uit het veld slaan, de oven moest gevoerd worden en ik was net lekker op gang gekomen.
Avesta! zei ik, dat is het heilige boek van het Zoroastrisme, toch de bakermat van de Indo-Europese beschaving, bekender door de profeet Zarathoestra! De energie van de Schepper wordt er weergegeven met zonlicht en vuur. Hoe passend! En met Avesta heb je de naam van de schepper van dit kunstwerk in zijn volgorde gecombineerd met het anagram! En wat bijzonder dat de Arnhemse kunstenaar hout uit Nijmegen heeft gebruikt, het Zoroastrisme stelt ook de strijd tussen goed en kwaad centraal!
Mijn gids was nu definitief afgehaakt. Maar juist op zo'n moment lukt het me maar moeilijk het vuur te doven. 'Als u de kunstenaar tegenkomt, vertel hem dan maar over mijn interpretatie en vraag hem wat hij ervan vindt.' Ja, dat beloofde de vrouw, maar alleen om van me af te zijn. Gelukkig stonden er weer andere bezoekers klaar.
Ik ging dapper op weg naar kunstwerk nummer 2, een tent samengesteld uit zwemvesten van vluchtelingen bij hun overtocht naar Europa. Vest, vest... Wij gaan Europa in!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten