Mijn vrienden geven me een indruk van wie ik ben.
Na mijn dood zal er niet veel van me overblijven. Deze blogs zullen wegzakken achter een ongekend wachtwoord of een onnaspeurbare eigenaar.
Ze waarderen me, soms lezen ze me, de meeste woorden zeggen hun niets.
Aan de andere kant is er die drang. Het correspondeert niet helemaal, maar die non-correspondentie is op zich alweer een plaatje!
In levende lijve ben je nog waardeerbaarder dan als plaatje. Corresponderen die mateloze gedachtenstromen misschien niet altijd, blijft de lijflijke man over, die correspondeert.
BeantwoordenVerwijderenEn toch corresponderen we, schrijven we, publiceren we. Waar zijn we op uit?
BeantwoordenVerwijderenWaar we op uit zijn, komen we vanzelf wel achter. Ondertussen schrijf jij en reageert er soms iemand. Ik vond onze correspondentie vorige maand spannend. Volg je drang, pas de vormen aan aan wat er zich aandient aan nieuwe vruchtbare sporen.
BeantwoordenVerwijderenMisschien was mijn kwestie wat mijn blogs met Levinas' exposition te maken hebben wel vruchtbaar en zal ik ooit vanzelf achter het antwoord komen. Het antwoord dat ik nu heb is het spoor dat zichzelf uitwist, zoals Levinas en Derrida het zeggen.
BeantwoordenVerwijderen