Familiegeluk zonder reserve

Als je oefent is er altijd veel reserve. De garantie daarvoor biedt datgene waarvoor je oefent. Ik kan bijvoorbeeld oefenen in een pak melk drinken. Als ik dat heb gedaan, kan ik een pak melk drinken. En dan drink ik dus eventueel dat pak melk.

Met familie ligt dat een beetje anders. Je kunt oefenen met familie. Maar ineens zijn ze er misschien niet meer, ze zijn op afstand of ze hebben met je gebroken. Je kunt niet onbeperkt oefenen met familie zoals je dat bijvoorbeeld met een pak melk wel kunt.

Er zijn van die dagen dat je alle familie tegelijk hebt. Gisteren had ik ze min of meer na elkaar. Eerst beneden krantje met mijn vrouw. Daarna zonder mijn vrouw met kids met de trein naar het station (sic!). Daar kwam even later mijn vader aan. Gevieren zijn we toen bagels gaan eten bij een bagelbedoening.

Later, thuis, kwam mijn broer nog langs met zijn kids. Met mijn broer ben ik door Meinerswijk gaan wandelen. Daar hebben we zeker wel drie momenten van geluk gehad. Eerst van wilde koeien die ons de weg versperden. Toen langs een waterpartij die mijn broer aan India herinnerde. En vervolgens in een vogelkijkhuis waar vooral de geluiden indrukwekkend waren. Rustige kreten van diverse vogels, scherende zwaluwen en dus die twee veren van de foto.

Ik was moe en voldaan toen ik weer thuiskwam, hoewel ik die dag zo goed als niets gelezen en geschreven heb. De oefening is nu om dat 'hoewel' nog uit mijn hoofd te timmeren.