Overstap naar Nijmegen

Elke dag zie ik hen lopen naar de slagboom. Trein van perron 1 moet eerst langs. Tezelfder tijd komt de trein van de andere kant bij perron 2. Dan gaat de slagboom open. De reizigers hollen naar hun sprinter. Die sluit net op tijd de deuren. Want een kwartier later komt er weer een trein!

Het blijkt gewoon een oefening in wat je zoal meemaakt. En ik kijk ernaar. Eerst verbaasd. Dan gefrustreerd en in onmacht. Nu met oog voor de bewegingen. Het rennen zonder echte overtuiging. Het afhaken zonder woedegebaren. Het kalm lopen richting machine waar ze haar kaart oplaadt.

Ik droom dat ik de machinist ben. Ik wacht tot ze er bijna zijn. Dicht die deuren! Nee, eerst nog die schrille fluit. Het genot moet genoten worden, in al zijn fijnheid. Ik moet ook maar per se wat ik moet. Sorry reiziger.